🪐 Leki Na Zapalenie Rozcięgna Podeszwowego

Jakie buty po zapaleniu rozcięgna podeszwowego - Forum Bieganie.pl. Powered by phpBB ™ • Design by SportQuality. Polski pakiet językowy dostarcza phpBB.pl. Witam. W zeszłym roku złapałem zapalenie rozcięgna podeszwowego - powracałem do biegania po roku przerwy, przytyłem 10 kg i zacząłem zbyt ostro bo kondycja była. Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników. Poniżej znajdziesz do nich odnośniki: Zapalenie rozcięgna podeszwowego pięty i płaskostopie – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Zapalenie rozcięgna podeszwowego – fizjoterapia. W fazie ostrej zapalenie przyczepu rozcięgna podeszwowego jest traktowane czynnikami fizykalnymi. Zaliczamy tutaj zimnolecznictwo, laseroterapię, magnetoterapię czy stymulację do głębszego przenikania leków za pomocą ultradźwięków. Najlepsze ćwiczenia na zapalenie rozcięgna podeszwowego. Drugi odcinek o zapaleniu rozcięgna podeszwowego, tym razem przerabiamy ćwiczenia, automasaż i rozci Zapalenie rozcięgna podeszwowego - Specjaliści od stóp - Halluxcenter. Zapalenie rozcięgna podeszwowego to częsta przypadłość związana ze stanem zapalny | Wszelkich informacji na temat leczenia haluksów i palców młotkowatych udziela lekarz zespołu pod nr tel.: 791408840 | 606491844 | 607665567 Login Objawy rozcięgna podeszwowego. ból pięty od strony podeszwowej, umiejscowiony na środku; ból podeszwowy, w centralnej części ścięgna; ból ostry, najczęściej o poranku lub po dłuższym czasie odpoczynku; w stanie ostrym ból ciągły, nie ustępuje podczas spoczynku ani w nocy, dodatkowo może pojawiać się zaczerwienienie i obrzęk Zapalenie rozcięgna podeszwowego - przyczyny, objawy i leczenie. Zapalenie rozcięgna podeszwowego to patologia, któ. Chodziła w nich całe lato. Teraz ostrzega wszystkich. TikTokerka wywołała burzę w sieci stwierdzeniem, ż Kup teraz na Allegro.pl za 47 zł - WKŁADKI ORTOPEDYCZNE NA ZAPALENIE ROZCIĘGNA STOPY (11347184664). Allegro.pl - Radość zakupów i bezpieczeństwo dzięki Allegro Protect! Choroba Ledderhose to inaczej włókniakowatość rozcięgna podeszwowego. W przebiegu choroby dochodzi do rozrostu tkanki włóknistej rozcięgna podeszwowego, czego wynikiem jest pojawianie się wyczuwalnych guzków na podeszwowej stronie stopy. Guzki mają charakter łagodny (nie jest to nowotwór złośliwy). Etiologia choroby Ledderhose BsEI. 10 lut. Rozcięgno podeszwowe jest jedną ze struktur, które najczęściej dają się we znaki podczas biegania. Zwiększone predyspozycje do tego typu kontuzji mają osoby otyłe i po 40 roku życia, jako że z wiekiem pogarsza się elastyczność tkankowa. Głównymi jednak przyczynami problemów z rozcięgnem są: – wzmożone napięcie mięśni łydki i tyłu uda które to mają bezpośredni wpływ na zachowanie (napięcie) rozcięgna w trakcie biegu, – zaburzenie napięcia mięśni pośladkowych, – koślawość tyłostopia – stopa płaska. Należy jednak od razu dodać, że osoby ze stopą nadmiernie wydrążoną również czasem odczuwają dolegliwości związane z bólami rozcięgna. Często dolegliwości bólowe występują obustronnie bądź po wyleczeniu jednej stopy pojawiają się w drugiej. U biegaczy istotnym elementem jest odpowiednie dobranie obuwia, ponieważ to również ma znaczący wpływ na wystąpienie bądź redukcję dolegliwości. Ostatnim czynnikiem wywołującym bóle jest sama nawierzchnia po której biegamy. Im twardsza, tym gorzej dla naszych stóp. Należy jednak pamiętać, że nie możemy przesadzić w drugą stronę i przygotowując się np. do maratonu (szczególnie, jeśli jesteśmy początkujący) biegać tylko po miękkim podłożu, ponieważ nagłe przebiegnięcie ponad 40 kilometrów po asfalcie może być dużym szokiem dla naszych stóp (i kolan). Ból Ból jest ulokowany po podeszwowej stronie stopy wzdłuż rozcięgna od przyśrodkowej strony guza piętowego do podstawy paliczków. Największe jednak epicentrum bólu znajduje się przy samym przyczepie do guza piętowego. Może on występować samoistnie, ale również przy docisku palcem do podeszwowej strony stopy wzdłuż przebiegu rozcięgna. W pierwszej fazie, gdy uszkodzenia są niewielkie, często ból nie pojawia się w czasie biegania ponieważ wtedy tkanki są rozgrzane, lecz głównie po nocy podczas pierwszych kroków i w trakcie dnia, gdy wstaniemy po dłuższym siedzeniu (mimo że po rozchodzeniu ból zanika to po dłuższym chodzeniu lub przeciążeniu powraca). Jeśli mamy większe uszkodzenia ból pojawia się zarówno podczas biegania, jak i podczas zwykłego chodzenia. Dolegliwości ze strony rozcięgna mogą się także nasilać podczas jego rozciągania. Jeśli mamy stopę nadmiernie wydrążoną, ból może się dodatkowo pojawić po bocznej stronie pięty. Będzie to związane z nieprawidłowym rozkładem obciążenia na stopie podczas kontaktu pięty z podłożem, a co za tym idzie będzie dochodzić do przeciążania bocznej krawędzi pięty. Z czym jest związany uraz rozcięgna podeszwowego? Jeszcze do niedawna wszystkie bóle po podeszwowej stronie stopy zwalano na „ostrogę piętową”. Obecnie jednak wiemy, że ostroga piętowa nie ma nic wspólnego z bólami pochodzącymi z rozcięgna. Nie dochodzi (tak jak kiedyś zakładano) do podrażniania rozcięgna przy guzie piętowym przez ostrogę. Są ludzie którzy mają ostrogi bez dolegliwości ze strony rozcięgna i są też osoby z dolegliwościami rozcięgna u których na RTG nie widać ostrogi – więc obecnie nie łączymy tych dwóch rzeczy. Obecnie często używa się nazwy zapalenie rozcięgna podeszwowego – jednak w badaniach nie widać dużych zmian zapalnych, lecz zmiany degeneracyjne struktury ścięgna. Jeśli problemy byłyby zapalne, to po tygodniu odpoczynku i zażywania leków przeciwzapalnych moglibyśmy z uśmiechem powrócić do biegania. Tak jednak nie jest. Problemy trwają po kilka miesięcy i nawet, jeśli stan zapalny pojawi się w pierwszym okresie, to szybko mija, a my się zmagamy ze zmianami degeneracyjnymi włókien kolagenowych rozcięgna podeszwowego. Diagnostyka Aby potwierdzić, że mamy do czynienia z problemem rozcięgna, a nie z innym urazem mogącym wywoływać dolegliwości w tej samej okolicy, należy wykonać zdjęcie RTG, które wykluczy patologie kostne w okolicy stopy oraz USG, które pokaże dokładnie z jak dużym uszkodzeniem mamy do czynienia. To z kolei pomoże nam dokładniej prognozować czas potrzebny na rehabilitację i termin powrotu do biegania. Oprócz diagnostyki obrazowej należy dokonać subiektywnego i obiektywnego badania. Do badań obiektywnych zaliczamy badania na podoskopie, które pokazują statyczne ustawienie stopy oraz badania dynamiczne na ścieżce, gdzie za pomocą czujników i kamer możemy zaobserwować siły działające na stopę oraz ustawienie kończyny podczas chodu i biegu. Badanie subiektywne jest to typowe badanie fizjoterapeutyczne sprawdzające ruchomość stawów, elastyczność i siłę mięśni oraz koordynację ruchową. Fizjoterapeuta ocenia również, jak zachowuje się stopa w statyce podczas chodu i biegu. Leczenie Jeśli mamy do czynienia ze stanem zapalnym, należy zastosować maści przeciwzapalne np. olfen lub leki doustne takie jak ibuprofen. Jednym z podstawowych elementów w pierwszej fazie rehabilitacji rozcięgna jest zastosowanie masażu zarówno punktowego w miejscu bólu jak i dotyczącego całego rozcięgna oraz łydki, aby zmniejszyć występujące w nich wzmożone napięcie. Masaż należy łączyć z terapią manualną stawów i tkanek miękkich. Bardzo pomocny jest taping, który pomaga zmniejszyć dolegliwości bólowe (fot 1) poprzez odciążenie uszkodzonych struktur. Jeśli mamy duże dolegliwości bólowe, a kinesiotaping nie pomaga, można zastosować sztywny taping sportowy, który lepiej odciąży rozcięgno (fot 2), jednak jego minusem jest to, że nie należy go nosić zbyt długo, aby nie odparzyć skóry. Kolejnym elementem terapii, jeśli mamy już dokładnie zbadanego pacjenta, jest wdrożenie ćwiczeń zarówno rozciągających przykurczone mięśnie (fot 3) jak i wzmacniających te osłabione. Bierzemy tutaj pod uwagę nie tylko okolice stopy, ale cały organizm. Fot. 3 Ostatnim ale bardzo ważnym elementem jest nauczenie pacjenta ćwiczeń, które będą wymuszały prawidłowe ustawienie stopy oraz całej kończyny dolnej. (fot 4). Jako terapię wspomagającą proces gojenia możemy zastosować różne elementy fizykoterapii, jednak w tym przypadku głównie polecałbym masaż kostką lodu, oraz falę uderzeniową. Jeśli przechodzimy do ćwiczeń dynamicznych oraz biegania należy zastanowić się, czy nie wspomóc się nowymi wkładkami do butów robionymi pod indywidualne potrzeby. Zapewni nam to optymalne podparcie łuków stopy, co z kolei może mieć duże znaczenie w dalszym procesie gojenia oraz profilaktyce kolejnych urazów. Rafał Kacprzak Fizjoterapeuta i Terapeuta Manualny Centrum Rehabilitacji Sportowej Warszawa Zapalenie rozcięgna podeszwowego, to choroba objawiająca się nagłym i bardzo dokuczliwym bólem w okolicy pięty. Potocznie nazywane jest ostrogą piętową, niemniej ostroga jest tylko i wyłącznie objawem radiologicznym, widocznym na zdjęciu rentgenowskim pod postacią wyrostka, czyli kolca kości piętowej. Samo zapalenie rozcięgna podeszwowego nie jest widoczne na takim zdjęciu, bo dotyczy ono tkanki miękkiej. Rozcięgno podeszwowe to struktura anatomiczna, która rozpościera się od guza kości piętowej i biegnie do palców, pomagając utrzymać prawidłowy kształt stopy oraz swobodnie chodzić. Ostroga piętowa - kogo dotyczy problem? Problem jakim jest ostroga piętowa dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn, szczególnie narażone są osoby otyłe, a także mające ograniczony zakres ruchu w obrębie kostki. Może być efektem długoletniego noszenia butów na wysokim obcasie przez kobiety bądź uprawiania sportu i dotyczyć biegaczy lub tancerzy. Jak leczyć ostrogę piętową? Wyróżniamy dwie postaci ostrogi piętowej: zapalenie rozcięgna podeszwowego oraz jego zwyrodnienie. Kluczowym elementem w dalszym leczeniu jest odpowiednia diagnostyka. W najłagodniejszych postaciach wystarcza zwykle odpowiedni dobór obuwia, wkładki amortyzującej obciążenia kości piętowej oraz ćwiczenia rozciągające. W postaci bardziej zaawansowanej musimy posiłkować się farmakoterapią – niesterydowymi lekami przeciwzapalnymi bądź też lekami sterydowymi pod postacią iniekcji, wspomaganych oczywiście rehabilitacją. Ostroga piętowa - zmiany zwyrodnieniowe Gdy komórki rozcięgna podeszwowego obumierają i są zastępowane przez procesy zwyrodnienia śluzakowatego, a potencjał do gojenia się i regeneracji tego ścięgna jest bardzo ograniczony, musimy stosować preparaty posiadające w sobie komórki macierzyste. Przeważnie wykorzystujemy tutaj szpik kostny pacjenta, który pobieramy i po odpowiednim przygotowaniu wstrzykujemy pod kontrolą USG do najbardziej zniszczonych miejsc w strukturach rozcięgna podeszwowego. Wszystkie zastosowane leki są oczywiście tylko dodatkiem do leczenia właściwego, czyli rehabilitacji. Bardzo rzadko rozcięgno podeszwowe jest chorobą samo w sobie, przeważnie towarzyszy mu przykurcz mięśni łydki czy np. zaburzenia w budowie stopy. Wtedy poświęcamy się kompleksowemu leczeniu także innych przypadłości. Kluczowa jest odpowiednia diagnoza. Ostroga piętowa – leczenie operacyjne W najgorszych przypadkach i najbardziej zaawansowanych postaciach ostrogi piętowej, gdy leczenie nieoperacyjne zawodzi, skłaniamy się ku leczeniu operacyjnemu i stosowanemu w naszej klinice endoskopowemu leczeniu zapalenia rozcięgna podeszwowego. Pozwala to na powrót do sprawności, dając też długotrwały pozytywny efekt. Operacja rozcięgna podeszwowego przeprowadzana jest w przypadkach, kiedy leczenie nieoperacyjne nie przyniosło pożądanego efektu. Najczęściej wykonujemy go endoskopowo, tzn. wykorzystując techniki małoinwazyjne. Dwa małe nacięcia skóry pozwalają na wprowadzenie odpowiednich narzędzi, wraz z kamerą i torem wizyjnym, i wykonanie wszystkich wymaganych procedur. Zabieg operacyjny rozcięgna podeszwowego najczęściej polega na wycięciu zmienionych zapalnie i bliznowato tkanek oraz częściowym nacięciu samego rozcięgna. Ingerencja w strukturę stopy nie jest duża, działamy z dala od stawów, więzadeł i naczyń krwionośnych, stąd zabieg obarczony jest niskim ryzykiem powikłań. Dwa nacięcia skórne powodują, że pacjent szybko wraca do sprawności. Nie stosujemy unieruchomienia gipsowego. Wręcz przeciwnie, pacjent następnego dnia jest poinstruowany jak wykonywać ćwiczenia, aby funkcja stopy wróciła do swojego pierwotnego stanu. Następnego dnia po zabiegu Pacjent opuszcza szpital. Przez dwa tygodnie zalecamy stosować kule łokciowe, aby nie odczuwać bólu. Ćwiczenia na ostrogę piętową Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia dolegliwości, jaką jest rozcięgno podeszwowe, należy przestrzegać kilku prostych zasad, takich jak: noszenie odpowiedniego obuwia, rozgrzewka przed wysiłkiem fizycznym, oraz używanie opasek o naprzemiennych strefach kompresji. Ważnym elementem w profilaktyce jest rolowanie, które prezentuje fizjoterapeutka Rehasport – Ewa Wojciechowska. Ćwiczenie na ostrogę piętową 1 na rozcięgno podeszwowe: Rolowanie mięśni łydki w siadzie podpartym. Ćwiczenie na ostrogę piętową 2 na rozcięgno podeszwowe: Rolowanie rozcięgna podeszwowego wałkiem rehabilitacyjnym (można do tego użyć także twardej piłeczki kauczukowej o wymiarach piłki tenisowej). O anatomii, przyczynach, objawach i sposobach leczenia mówił: dr Paweł Bąkowski, ortopeda Rehasport w Poznaniu Rehabilitacja ostrogi piętowej/rozcięgna podeszwowego - prezentuje fizjoterapeutka Rehasport w Gdańsku. Najczęstszym powodem bólu okolicy pięty jest stan zapalny rozcięgna podeszwowego (potocznie ostroga piętowa). Często ból ten pojawia się w momencie postawienia pierwszych kroków po wybudzeniu i jest tak mocny, że potrafi skutecznie uprzykrzyć drogę do łazienki na poranną toaletę. Po upływie ok 30 minut ból zmniejsza się lub zanika całkowicie. Oczywiście nie jest to jedyny objaw problemów z rozciegnem podeszwowym. Niekiedy ból pojawiać się może podczas chodu, biegu, po długim okresie stania lub długim dniu w pracy. Klasycznymi objawami jest zasiniaczenie, kłujący, pulsujący lub tępy ból podeszwowej części stopy. Czym jest zapalenia rozcięgna podeszwowego (plantar fascitis)? Zapalenie rozcięgna podeszwowego jest naderwaniem, stanem zapalnym oraz poźniejszą degeneracją powięzi podeszwowej, struktury więzadłowej biegnącej w podeszwowej części stopy. Jest to wynikiem mikropęknieć na powięzi. Ostroga piętowa może rozwijać się jako wynik sił trakcyjnych wytwarzanych przez napięte tkanki powięziowe lecz rzadko kiedy jest powodem bólu. Pierwszą fazą problemów z rozcięgnem podeszwowym jest powstanie stanu zapalnego powodującego puchnięcie oraz ból. Wraz z postępem procesu chorobowego uraz staje się przewlekły, ból zmniejsza się, stan powięzi pogarsza się i stan zapalny rozcięgna przechodzi w stan degeneracji tkanki powięziowej. Rozcięgno podeszwowe zbudowane jest z gęsto ułożonych i silne zorganizowanych włókien kolagenowych, tworząc bardzo mocne pasmo tkanki łącznej spajające dolną część stopy. Wyróżniamy trzy części rozcięgna podeszwowego. Pasmo przyśrodkowe (medial band), pasmo środkowe (central band) oraz pasmo poboczne (lateral band). Wszystkie one pokazane są na rycinie obok. RP (rozcięgno podeszwowe) Rozpoczyna się na dolnej części kości piętowej (calcaneus) i rozciąga się do palców obejmując każdy z nich oraz ich mięśnie zginacze. Co powoduje zapalenie rozcięgna podeszwowego? W większości przypadków problemem jest niewłaściwa mechanika stopy lub nieprawidłowa ruchomość w stopie. Najczęściej spotykanym rodzajem takiej ruchomości jest zbytnia pronacja, czyli rotacja pięty do zewnątrz. W takiej sytuacji łuk stopy ulega zmniejszeniu, a tkanka powięziowa utrzymująca go w fizjologicznym ułożeniu ulega rozciągnięciu. Tak naprawdę niewielka zmiana w naszej codziennej aktywności, czy też nowa para butów może prowadzić do powstawania mikropęknięcia w strukturze powięzi podeszwowej. Zmianą aktywności może być np. rozpoczęcie biegania na innym profilu trasy lub rozpoczęcie samego okresu treningowego. Najczęściej jednak problem z rozcięgnem podeszwowym przytrafia się w sytuacji gdy do chodzenia używamy starych znoszonych butów lub luźnych sandałów. Zapelenie powięzi nie jest czymś co rozwija się przez lata. Większe prawdopodobieństwo wystąpienia tego stanu mają ludzie, którzy zmienili tryb pracy z siedzącego na taki wymagający pracy na nogach, od tych którzy przez długi okres czasu bezobjawowo pracują w pozycji stojącej. W sytuacji gdy powięź podeszwowa jest uszkodzona, z każdym krokiem i obciążeniem stopy stan zapalany powiększa się co sprawia, że uraz staje się bardzo trudny do leczenia. Wraz z czasem i z nasileniem dolegliwości bólowych stan zapalny powięzi zmniejsza się, jednak rozpoczyna się jej proces degeneracyjny. Jak diagnozować zapalenie powięzi podeszwowej? Najlepszym narzędziem diagnostycznym w przypadku zapalenia powięzi podeszwowej jest badanie palapacyjne. Pacjent zwykle zgłasza ból „w środku” pięty, a w niektórych przypadkach w przebiegu łuku stopy. Te dwa punkty są ważnymi miejscami dla powięzi ponieważ przenoszą największe obciążenia zarówno podczas chodzenia jak i stania. Stan zapalny w tych miejscach jest najmocniejszy. Zdjęcia rentgenowskie w tym wypadku służą (choć nie zawsze) wyeliminowaniu innych prawdopodobnych jednostek chorobowych. Mimo, że są one rzadkością, prawdopodobieństwo ich wystąpienia musi zostać wykluczone. Innymi przyczynami bólu w tej okolicy, które zostaną ewentualnie ujęte na prześwietleniach mogą być np. złamania awulsyjne, zmiany nowotworowe, czy złamania ostrogi piętowej. Badanie rentgenowskie pozwala również na lepsze określenie ustawienia piety oraz stawu skokowego. Rezonans magnetyczny może zostać użyty podobnie jak promienie X do wyeliminowania innych jednostek chorobowych oraz (na co nie pozwalają zdjęcia rentgenowskie ) określenia poziomu stanu zapalnego. Leczenie zapalenia powięzi podeszwowej (wczesny okres) Postępowanie terapeutyczne dla zapalenia rozcięgna podeszwowego jest leczeniem zachowawczym. We wczesnym okresie zaleca się: Ograniczenie aktywności fizycznej- zamiana aktywności taki jak długie spacery, czy bieganie na jazdę na rowerze lub pł Unikanie chodzenia po schodach oraz dźwigania ciężkich przedmiotów. Zimne masaże- pomocna do tego celu może być plastikowa butelka wypełniona wodą. Oczywiście wodę należy schłodzić lub zamrozić, a następnie rolować stopą po butelce. Przynajmniej przez 15 minut lub dłużej, dwa razy dziennie. Zmniejszy to stan zapalny w przebiegu powię Inną metodą chłodzenia jest użycie do tego celu woreczków z lodem. Należy jednak pamiętać aby między workiem z lodem i skórą użyć np ręcznika w celu uniknięcia odmrożenia. Taki zabieg powtarzać dwa, trzy razy dziennie przez ok 15 minut. Rozciąganie- jest to jedna z najważniejszych metod walki z stanem zapalnym w rejonie powięzi podeszwowej. Techniki tej należy używać kilka razy dziennie. Ważne jest aby przed wstaniem z lóżka rano rozciągnąc grupę tylna mięśni ł Przydatne do tego mogą sie okazać ręczniki, ktore podkładamy pod dystalny koniec stopy. Kończyna ćwiczona wyprostowana jest w stawie kolanowym. Staramy sie przyciągnąć za pomocą ręcznika stopę do siebie. Wykonujemy zgięcie grzbietowe stopy. Tak jak na rycinie obok. Kolejną metodą jest wykonanie specyficznego rozciągania powięzi podeszwowej. Aby wykonać tę technikę należy umieścić stopę na przeciwległym stawie kolanowym. Chwytamy za kość piętową jedną ręka, drugą natomiast odchylamy do tyłu palce, głównie palucha. Powinniśmy być w stanie zauważyć przebieg rozcięgna tak jak widzimy to na zdjęciu obok. Następnie utrzymujemy takie napięcie przez 10 sekund i powtarzamy ok 10 razy. Zaleca się wykonywanie takiego ćwiczenia 3 razy dziennie. Niesteroidowe leki przeciwzalane- przykładem takiego leku może być Przyjmowanie leków nie jest jednak obowiązkowe i wielu przypadkach można się bez nich obejść. Należy pamiętać, że leki przeciwzapalne mogą maskować ból i w czasie ich działania najlepiej zaprzestać innych technik ponieważ stan po ustąpieniu ich działania może ulec pogorszeniu. Innym ważnym faktem jest to, że w większości przypadków stan zapalny trwa przez parę pierwszych tygodni po pojawieniu się bólu pięty. Cały cykl pojawiania sie stanu zapalnego i jego braku powodowany jest ponawianiem się urazu. Skutkuje to stopniowym pogarszaniem się stanu powięzi co powoduje przejście w jednostkę z ang plantar faciiosis, czyli zmian degeneracyjnych powięzi podeszwowej. Może to trwać od 4-12 tygodniu, lecz ciężko jest dokładnie określić dokładny czas trwania tego stanu. Wiadome jest jednak to, że w momencie gdy pojawią sie zmiany degeneracyjne w przebiegu powięzi podeszwowej przestają działać leki przeciwzapalne. Postaraj się unieść piętę lub użyć wkładki pod piętę- jest to metoda pomocnicza z wcześniej wymienionymi. Uniesienie pięty zmniejsza siły oddziaływujące na powięź podeszwową oraz grupę tylną mięśni łydki. Podkładka pod pięte może dodatkowo absorbować nierówności terenu i amortyzować w momencie styku obolałej pięty z podłożem. Na początek zaleca się podkładkę 3cm. Najlepiej sprawdzą się podkładki piankowe ponieważ zapewniają największy komfort użytkowania. Dla osób ze znacznymi dolegliwościami bólowymi użycie wkładek może je zniwelować. Najlepszy efekt użycia wkładek możemy uzyskać we wczesnej fazie choroby kiedy stan zapalny i tkliwość tkanek jest największa. Wkładek nie należy stosować jako rozwiązanie długoterminowe! Redukacja masy ciała- chyba ostatnia rzecz którą pacjent chce usłyszeć. Oczywiście rodzi się tutaj mały problem, ponieważ jak można tracić na wadze, kiedy trzeba ograniczyć aktywność. W wielu przypadkach dzieje się odwrotnie i zamiast tracić na wadze pacjent przybiera na masie. Należy jednak pamiętać, że każdy dodatkowy kilogram masy ciała przenoszony jest na podłoże właśnie przez stopę, której łuk utrzymywany jest właśnie przez powięź podeszwową. Noszenie odpowiedniego obuwia- tutaj zostanie obalony pewien mit. Wielu pacjentów których dotknął problem z rozcięgnem podeszwowym szuka jak najbardziej miękkich butó Logiczne wydaje się, że im większa amortyzacja tym lepiej. Nic jednak bardziej mylnego. Odpowiednie obuwie powinno w takim wypadku mieć w miarę sztywną podeszwękij i zginać się głównie na wysokości palców. A co z masażem? Masaż we wczesnym okresie w miejscu o podwyższonej tkliwości nie jest wskazany. Warto jednak pamiętać, że nie musimy działać bezpośrednio w miejscu podwyższonego napięcia mięś W takim wypadku do uzyskania dobrego efektu należy rozluźnić całą taśmę tylna, więc popracować od stopy, poprzez mięsień trójgłowy łydki i dwugłowy uda i wyżej. Do poprawienia efektu rozluźniania tych struktur dobrze jest uzupełnić całość kinesiology tapingiem. Jeśli chodzi o same ćwiczenia, dużo pacjent może zrobić sam w domu. Trzeba nim tylko odpowiednio pokierować, dobierając dla niego indywidualnie zestaw. Ogólnie mówiąc nie powinno w nich zabraknąć ćwiczeń rozciągających, takich jak np. poniżej na zdjęciu: Źródło: Do ćwiczeń jak widzicie możemy wykorzystać taśmy Thera-band, czy popularne rollery – zarówno przy rozluźnianiu mięśnia trójgłowego łydki, dwugłowego, a także mm. stopy. Źródło: Źródło: Do rolowania stopy można użyć mini rollera, jednak za jeszcze lepsze rozwiązanie uważamy piłeczki lacrosse ball Źródło: Kilka ciekawych ćwiczeń znajdziecie również w filmikach, podajemy te najbardziej warte uwagi: A Wy jak sobie radzicie z takimi dolegliwościami? Pytanie kierujemy zarówno dla Pacjentów, jak i Terapeutów Źródło: T W Myers „Taśmy anatomiczne” DEPB Publishing 2010 A I Kapanji „Anatomia funkcjonalna” Wydawnictwo Elsevier Urban & Partner 2009 Źródło zdjęcia głównego:

leki na zapalenie rozcięgna podeszwowego