🌝 Kolumnada Na Placu Św Piotra

W dzisiejszej homilii Franciszek skupił się na dwóch kluczowych słowach, które w sposób szczególny odnoszą się do świętych Piotra i Pawła. Są to: jedność i proroctwo. „Jedność. Świętujemy razem dwie bardzo różne postaci: Piotr był rybakiem, który spędzał dni z wiosłami i sieciami, Paweł – wykształconym Watykańskie szopki 2022. Zobacz najciekawsze! [galeria] Na placu św. Piotra po raz piąty rozstawili się artyści prezentujący swą twórczość w ramach międzynarodowej wystawy bożonarodzeniowych szopek. Prezentujemy galerię najciekawszych prac! W Watykanie już po raz piąty można oglądać wystawę najciekawszych szopek Data kanonizacji obu papieży została ustalona na konsystorzu, który odbył się 30 września. 27 kwietnia 2014 r., w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, papież Franciszek przy koncelebrze emerytowanego papieża Benedykta XVI odprawił na placu św. Piotra mszę świętą kanonizując obu papieży. Rozdział drugi opowiada o Bazylice św. Piotra, placu i kolumnadzie, od czasów papieża Juliusza II, który to w 1506 roku położył pierwszy kamień pod budowę nowego kościoła. Z kolei rozdział trzeci opisuje techniki budowlane stosowane przy wznoszeniu tej bazyliki. Bazylika św. Piotra. Grób św. Jana Pawła II <1 km. Bazylika św. Piotra, Ogrody Watykańskie <1 km. Aktualny obraz z kamery dostępny na zewnętrznej stronie internetowej. Kliknij w miniaturkę, aby go zobaczyć. Kamera przypisana do kategorii Kościoły. Jako architekt kierował budową bazyliki św. Piotra, dla której wykonał baldachim nad grobem św. Piotra (wsparty na 4 spiralnych kolumnach) oraz oprawę tronu św. Piotra (Cathedra Petri). Wybitnym dziełem architektoniczno-urbanistycznym jest przebudowa placu św. Piotra i objęcie go monumentalną kolumnadą. - Krypta św. Leonarda na Wawelu - Kolegiata pw Wniebowzięcia Panny Marii i św Aleksego w Tumie pod Łęczycą (plan, bryła rys., tympanon)- Rotunda św. Prokopa w Strzelnie (bryła, plan)- Kolegiata św Piotra w Kruszwicy (plan, bryła) wnętrze, rekonstr. Kolumnada wokół placu św. Piotra (Piazza di San Pietro) Scala Regia – schody obok bazyliki św. Piotra (San Pietro in Vaticano) Nowy kształt Piazza del Popolo; Modernizacja bramy miejskiej Porta del Popolo; Arteria prowadząca od placu Weneckiego (Piazza Venezia), obok kościoła Sant’Andrea della Valle, aż do bazyliki św. Piotra na Pomnik Piotra Skargi w Krakowie – pomnik jezuickiego teologa i kaznodziei, Piotra Skargi, znajdujący się na placu Marii Magdaleny w Krakowie, naprzeciwko kościoła św. Piotra i Pawła, gdzie pochowany jest Skarga. Jego autorem jest Czesław Dźwigaj, a fundatorem Arcybractwo Miłosierdzia . Pomnik Piotra Skargi został odsłonięty 12 mhide. Hala Stulecia Rozbudowa pawilonu restauracyjnego przy Hali Stulecia we Wrocławiu – praca konkursowa, I nagroda. Och, jak byłoby wesoło, gdyby ktoś zobaczył mnie w lustrze, ale nie mógł mnie dotknąć. Lewis Carrol, Alicja po drugiej stronie lustra Autorzy arch. Agnieszka Chrzanowska, arch. Marta Mnich, arch. Łukasz Wojciechowski Współpraca autorska arch. Andrzej Chrzanowski, arch. Wojciech Chrzanowski, arch. Juliusz Erdman, stud. arch. Danuta Katarasińska, stud. arch. Natalia Rowińska Idea Rozwiązania architektoniczne przebudowy i rozbudowy pawilonu restauracyjnego podporządkowano ogólnemu założeniu stworzenia budynku dyskretnego i nowoczesnego zarówno pod względem użytkowym oraz formalnym. Główną decyzją przebudowy istniejącej części jest wydobycie najbardziej charakterystycznej cechy oryginalnych rozwiązań architektonicznych, którą jest jego horyzontalny układ. Zastosowano nowoczesne formy i rozwiązania techniczne, tak jak w czasach powstawania założenia Hali Stulecia była ona supernowoczesną konstrukcją. Naszym celem nie jest kopiowanie oryginalnych rozwiązań, ale zaproponowanie ich rozwinięcia w nowoczesnej formie, co nada świeżości i tchnie nowego ducha w zabytkową architekturę. Proponowana koncepcja przebudowy zakłada stworzenie poziomych pasów okien, które są wyraźnie widoczne na pierwotnych rysunkach Maxa Begra i ich podkreślenie za pomocą współczesnych w wyrazie tafli szklanych, które zastępują dotychczasowe, szczątkowo zachowane płyciny międzyokienne – tafle zamocowane przed licem ścian. Zakładamy, że oryginalny rysunek elewacji zostanie w sposób subtelny odtworzony za pomocą delikatnego rysunku podziałów na szkle. Nowe skrzydła Nowe skrzydła pawilonu stanowią jego przedłużenie w obu kierunkach. Celem zachowania proporcji budynku , zaproponowano utrzymanie wysokości nowych części na poziomie istniejącego zadaszenia tarasów od strony północnej. Decyzja ta umożliwiła zarówno utrzymanie horyzontalnej kompozycji założenia, jak i wtopienie nowych skrzydeł w krajobraz, ponieważ nie przewyższają one znacząco otaczającej je pergoli. Istotna jest również kontynuacja linii zabudowy zadaszenia w nowych częściach. Dzięki temu uzyskano spójny charakter starej i nowej przeszklonej części parterowej. Szklane pawilony o filigranowej żelbetowej konstrukcji spełniają postulat o stworzeniu dyskretnie eleganckiego tła dla Hali Stulecia. Proste budynki, rozwiązane za pomocą precyzyjnie zaprojektowanych detali, funkcjonować będą jako elementy integrujące istniejącą architekturę z otoczeniem – dłuższe szklane ściany są w całości składane, co pozwoli na organizację imprez plenerowych. Nowe skrzydła zaprojektowano w konstrukcji stalowo – żelbetowej. Ściany składane w konstrukcji aluminiowej z wypełnieniem ze szkła bezpiecznego. Pełne partie ścian części istniejącej i projektowanej wykończono tynkiem strukturalnym wysokiej jakości. Odbicie latarni Architektura Berga miała nowoczesny i wizjonerski charakter – nie chcemy aby jej ducha zamknąć w skansenie, ale wskrzesić go w formie nowoczesnych rozwiązań. Dlatego zdecydowaliśmy się na odtworzenie oryginalnej latarni w formie odbicia w wodzie. Widoczna z oznaczonego na planie punktu widokowego stanowić będzie ciekawostkę turystyczną, będąc “duchem” dawnego rozwiązania. Uważamy, że dosłowne odtworzenie latarni o jej archaicznym kształcie, negatywnie wpływałoby na odbiór społeczny miejsca, ponieważ tak jednoznaczne formy wydają się być wbrew estetycznym i kulturowym normom i oczekiwaniom współczesnego odbiorcy. Dlatego proponujemy stworzenie w zbiorniku wodnym instalacji powodującej złudzenie optyczne – latarnia będzie istniała jako odbicie w wodzie. Uważamy, że takie rozwiązanie będzie daleko bardziej frapujące niż trywialne wzniesienie kolejnej kopuły w zespole. Szklana, podświetlana tafla oparta na konstrukcji stalowej, umieszczona tuż pod lustrem wody zapewniłaby taki efekt. Architektura latarni tym samym zostałaby zdematerializowana, ale faktycznie istniałaby nadal jako efemeryczny obraz na powierzchni wody. W osi kompozycji zaproponowano stworzenie prostopadłościennego świetlika, wpisującego się w horyzontalną kompozycję. Zastosowano te same podziały szklenia, co w pawilonach, celem integracji całości założenia w jedną, łatwo rozpoznawalną całość. Prostopadłościan stanowi także podstawę dla “odbicia” latarni w wodzie. Element ten pełni także rolę świetlika, doprowadzającego światło dzienne do reprezentacyjnego holu budynku. Źródło: Jeszcze na początku XX wieku do Bazyliki św. Piotra dochodziło się wąskimi uliczkami, zabudowanymi starymi domami, gdzie w oknach zwykle wisiało suszące się na słońcu pranie. W wędrówce pielgrzymom i turystom towarzyszyły odgłosy. Szmer fontann. Śmiechy i krzyki dzieci. Uliczny gwar. A w nocy – lekko rozświetlonej latarenkami, zawieszonymi na drewnianych palach – miauczenie wszechobecnych kotów. Musiało być coś niezwykłego w tym poszukiwaniu, w tym oczekiwaniu, aby wyjść wreszcie z ostatniego zaułka i zobaczyć cud.... Dziś do San Pietro prowadzi Via Della Conciliazione – wielka, zimna ulica – monstrum architektoniczne, choć niektórym się podoba. Jej budowę rozpoczął Benito Mussolini po podpisaniu traktatów laterańskich. To symbol pojednania Republiki Włoskiej ze Stolicą Apostolską i puszczenia w niepamięć upadku Państwa Kościelnego w 1870 roku. Ulicę zaprojektowali architekci Marcello Piacentini i Attilio Spaccarelli. Została jednak otworzona dopiero w 1950 z okazji inauguracji Roku Świętego. Symbolizuje drogę pojednania z Bogiem, jaką pielgrzym musi przebyć, zanim wstąpi do Jego domu, nim przestąpi próg najważniejszej świątyni katolicyzmu. Ulica prowadzi w otwarte ramiona kolumnady otaczającej owalny plac i zbudowanej przez Berniniego w latach 1656–67, w okresie pontyfikatu Aleksandra VII. Została skomponowana z 284 kolumn w porządku doryckim i 88 pilastrów granitowych, tworzących trzy szerokie galerie, na których ustawiono posągi świętych i papieży. Posągi przyjęły dość śmieszne pozy, ale nikt na nie nie patrzy, a ponieważ są dobrze ustawione, pełnią swoją funkcję ozdobną – pisał Stendhal w 1829 roku. W ten sposób nie tylko wyrażono mistyczny koncept ramion obejmujących cały chrześcijański świat, ale i rozwiązano problem procesji papieskich odbywających się na wolnym powietrzu. Kolumnada Berniniego jest po prostu genialna – to perfekcja sztuki. W centralnym punkcie placu znajduje się obelisk z czerwonego granitu, ustawiony z rozkazu papieża Sykstusa V już w 1586 roku. Obelisk mierzy 25 metrów wysokości. To ten sam obelisk, który został sprowadzony do Rzymu w 40 roku przez Kaligulę i zdobił cyrk Nerona na Vaticanum. Nie wiadomo, czy imperator kazał go wyciosać dla siebie w Egipcie, czy raczej – co jest bardziej prawdopodobne – zabrał z którejś ze świątyń. Stendhal twierdzi, że pochodził z prastarego miasta Heliopolis, nazywanego Kołyską Bogów, gdyż to tutaj, zgodnie z wierzeniami, na początku świata istniał nieruchomy ocean Nun – z niego wyłonił się bóg-stworzyciel Atum-Re, który zrodził pierwszych bogów. Był on drugim co do wysokości obeliskiem Romy – zaraz po obelisku laterańskim – ale na pewno najbardziej znaczącym. Przywieziono go statkiem specjalnie skonstruowanym w tym celu. Zaszczytu przeniesienia słupa granitowego z pierwotnego miejsca pobytu na plac dostąpił Domenico Fontana – bardzo zdolny szwajcarski architekt i inżynier. Choć Fontana pozostawił po sobie wiele interesujących dzieł (między innymi Bazylikę św. Jana na Lateranie) – jego imię rozsławiło właśnie przeniesienie obelisku. Manewr transportu był tak trudny, że wymagał czterech miesięcy, stu pięćdziesięciu koni i sześciuset ludzi. Fontana wykonywał go pod groźbą ścięcia głowy. W pobliżu czekał więc na niego powóz gotowy do ucieczki, w przypadku gdyby granitowy blok się rozbił, ukruszył lub pękł. Całą historię opisał później w swojej ilustrowanej księdze wydanej w 1590 roku. Della transportatione dell’obelisco Vaticano e delle fabriche di Sisto V. Do przemieszczenia granitowego słupa architekt użył tych samych an- tycznych systemów, które stosowali już Egipcjanie i Rzymianie, wznosząc monumentalne budowle. Na szczycie obelisku została umieszczona relikwia Świętego Krzyża (fragment drzewa Męki Pańskiej przywieziony z Ziemi Świętej przez cesarzową Helenę, matkę Konstantyna). Dawniej znajdowała się tam urna – kula z brązu – w której spoczywały prochy Juliusza Cezara. U podnóża cokołu rozpościera się róża wiatrów. Za każdym razem, kiedy patrzę na obelisk zdobiący plac św. Piotra, myślę o tym, co widział ten granitowy słup, czego był świadkiem i jak wiele mógłby opowiedzieć... Idąc do bazyliki, zawsze się pod nim zatrzymuję, patrzę, jak ludzie obojętnie go mijają... Dla mnie to jeden z najcenniejszych zabytków ludzkiej cywilizacji. Symetrycznie względem obelisku, po obu jego stronach, znajdują się dwie fontanny, które nie są bliźniacze, choć takimi się wydają. Dwie błyszczące piramidy białej piany – jak je nazwał Stendhal. Wcześniej fontanna była tylko jedna i zupełnie inna, ale i plac nie był ten sam co dziś... Pierwszą fontannę ustawił Innocenty VIII w 1490 roku (a więc jeszcze przed przeniesieniem na plac antycznego granitowego słupa), sytuując ją po prawej stronie, gdzie stała sobie spokojnie przez ponad sto lat. Przebudowy placu św. Piotra pod ką- tem „hydraulicznym” dokonał Carlo Maderno zrozkazu papieża „fontannisty” – Pawła V. W swoim projekcie utrzymał pierwotną linię fontanny, ale wyposażył ją w pewną innowację, która była też nowością w architekturze Rzymu – górną misę umieścił odwrotnie, tworząc zwieńczenie w rodzaju kapelusza. Fontanna Maderny nie jest zwyczajną fontanną, jak mogłoby się wydawać. Na pierwszy rzut oka nie robi specjalnego wrażenia, w porównaniu do innych wspaniałych i bardziej wystawnych urządzeń wodnych, które na każdym kroku zdobią Rzym. Jej niezwykłość polega jednak na tym, że strumień wody wznosi się na wysokość ośmiu metrów, a urządzenie przelewa jednorazowo aż trzysta hektolitrów wody. I jest drugą co do ilości przelewanej wody – po Fontannie di Trevi – fontanną w Rzymie. Arcydzieło wielkiego architekta stało samotnie przez pięćdziesiąt pięć lat, aż do czasów papieża Aleksandra VII Chigi, który obarczył Berniniego zaszczytem skonstruowania drugiej, pozornie bliźniaczej fontanny. Trzysta hektolitrów – to niemało. Pierwszy akwen, Acqua Paola, z którego czerpano wodę zasilającą instalacje hydrauliczne Placu św. Piotra, nie wystarczał na wprawienie w ruch dwóch fontann, tak aby obie tryskały na pożądaną wysokość. Brak wody spowodował, że dzieło Berniniego oddano do użytku dopiero w 1617 roku. Brak względny, ponieważ od samego początku istniał dostawca wody dla drugiej fontanny, i to nie byle jaki – książę rzymski Flavio Orsini. Proponował tysiąc hektolitrów ze swojego jeziora Bracciano. Niestety woda ta nie nadawała się do picia. Propozycję odrzucili Aleksander VII i Klemens X, ale przyjął ją w końcu Innocenty XI, nie bacząc na zdrowie Rzymian. I tak książę Orsini uczynił wodę niezdatną do picia wodą pitną, dzięki czemu fontanna Berniniego trysnęła na wysokość ośmiu metrów, tak jak fontanna Maderny. Teraz obie wylewają z siebie wodę na kształt wachlarzy, a ich cichy i monotonny szum rozchodzi się echem wśród kolumnady... Agnieszka Zakrzewicz Dominik Fontana "Della transportatione dell'obelisco Vaticano e delle fabriche di Sisto V", 1590 r. Bazylika św. Piotra jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc na całym świecie. Znana jest także jako Katedra Rzymska lub po prostu Watykan. Bazylika św. Piotra w Rzymie to kościół rzymskokatolicki znajdujący się na terenie Watykanu. Służy zarówno jako rezydencja papieża, jak i ważne sanktuarium dla katolików na całym świecie. Jej projekt architektoniczny jest wyjątkowy w porównaniu z innymi kościołami we Włoszech i w Bazyliki św. Piotra sięgają 24 r. kiedy to została założona przez cesarza Konstantyna w miejsce kilku wcześniejszych kościołów znajdujących się w tym samym miejscu. Jednak dopiero w 856 r. papież Leon IV wydał dekret oficjalnie nadający jej status katedry, co czyni ją jednym z najstarszych działających kościołów chrześcijańskich, który jest używany do dziś. Z biegiem czasu kościół św. Piotra był wielokrotnie odnawiany i przebudowywany, co wyjaśnia, dlaczego w jego murach w różnych okresach historii można podziwiać tak wiele stylów architektonicznych: Bizancjum, styl karoliński, romański i barokowy – wszystkie te style były wykorzystywane na przestrzeni wieków do dekoracji tego świętego treści artykułu1 Plac Świętego Piotra w Rzymie – podstawowe informacje o tym Historia Kolumnada Obelisk Inne elementy na Placu Świętego Piotra 2 Wydarzenia na Placu Świętego Piotra3 Zwiedzanie Placu Świętego Piotra4 Uroczystości na Placu Świętego PiotraPlac Świętego Piotra w Rzymie – podstawowe informacje o tym miejscuHistoria powstaniaPlac Świętego Piotra (po włosku: Piazza San Pietro) to bez wątpienia obowiązkowy punkt na liście miejsc do odwiedzenia podczas pobytu w Rzymie. Zwiedzanie go z pewnością będzie niezwykłym doświadczeniem!Właściwie znajduje się on w Watykanie, tuż przed Bazyliką Świętego Piotra. Powstawał w latach 1656-1667 na wniosek papieża Aleksandra VII, według projektu architekta Berniniego. Ten centralny plac Watykanu ma kształt prostopadłego owalu, który otwiera się na fasadę bazyliki, od drugiej zaś strony łączy się ze słynną Via della Conciliazione, czyli Drogą Pojednania. Ma 240 metrów średnicy i jest w stanie pomieścić aż osób!Kolumnada BerniniegoPlac otacza czterorzędowa kolumnada w porządku toskańskim, zakończona attyką. Składają się na nią 240 kolumny, zaś na attyce tych kolumn znajduje się 140 posągów postaci świętych. Co ciekawe, jednym z nich jest Polak – święty Jacek Odrowąża, W centralnym miejscu placu można podziwiać egipski obelisk, który pamięta jeszcze czasy prześladowań chrześcijan – jego powstanie to około XIII w Wedle tradycji był nawet świadkiem męczeńskiej śmierci świętego Piotra oraz innych chrześcijan. Kiedyś stał on w cyrku Nerona na cześć Juliusza Cezara, lecz w 1585 r. papież nakazał przeniesienie tegoż obelisku na środek placu. Obelisk ma prawie 40 metrów wysokości, zaś na jego szczycie przechowywane są relikwie Krzyża Świętego jako symbol zwycięstwa chrześcijaństwa nad elementy na Placu Świętego Piotra Po obu stronach obelisku znajdują się dwie takie same fontanny – jedna z nich została zaprojektowana w w 1614 r. przez Maderna, druga zaś w 1675 r. przez Berniniego. Pomiędzy kolumnadą a bazyliką znajduje się Spiżowa Brama, której strzeże Gwardia Szwajcarska. Jest to jedna z trzech bram, którymi można dostać się do państwa Watykan. Z Placu Świętego Piotra można oczywiście podziwiać Bazylikę Świętego Piotra, a także Kaplicę Sykstyńską. Wydarzenia na Placu Świętego PiotraPlac Świętego Piotra był miejscem wielu niezwykle ważnych wydarzeń i uroczystości kościelnych, w tym licznych kanonizacji i beatyfikacji. Na placu w 1981 r. papież Jan Paweł II został postrzelony przez zamachowca. Dotychczas największe uroczystości to:beatyfikacja Jana Pawła II – ok. 1,5 mln wiernych;kanonizacja Jana XXIII i Jana Pawła II – ok. 800 tys. wiernych;pogrzeb Jana Pawła II – ok. 300 tys. wiernych;ogłoszenie wyboru Jorge Mario Bergoglio na papieża – ok. 250 tys. wiernych. Zwiedzanie Placu Świętego PiotraNależy zaznaczyć, że zwiedzanie Placu Świętego Piotra jest umożliwione wszystkim chętnym i to na dodatek całkowicie bezpłatne. Na plac można wejść w każdej chwili dnia i nocy, nie jest on zamykany o żadnej porze. Główne wejście na plac znajduje się od strony wspomnianej już Via della Conciliazione. Warto pamiętać, że chętnych do odwiedzenia Placu Świętego Piotra nie brakuje, więc zwykle zwiedzanie odbywa się wraz z tłumem innych turystów. Oczywiście w sezonie letnim i w godzinach szczytu tych osób jest więcej, natomiast wybierając się na plac wcześnie rano lub pod koniec dnia, możemy liczyć na nieco mniejszy ścisk. Zwiedzanie Placu Świętego Piotra warto od razu połączyć ze zwiedzaniem innych watykańskich zabytków, takich jak Bazylika Świętego Piotra i Muzea Watykańskie. Wszystkie te miejsca znajdują się niedaleko od siebie, więc połączenie ich zwiedzania jest z pewnością dobrym pomysłem. Pamiętajmy również, że przed wejściem na Plac Świętego Piotra, obowiązkowo trzeba przejść przez kontrolę bezpieczeństwa. Przed bramkami wykrywającymi metal ustawiają się kolejki, które często są dość długie, więc warto uzbroić się w cierpliwość oraz coś do picia. W okolicach Placu Świętego Piotra znajduje się wiele restauracji i kawiarni, w których można zarówno zjeść smaczny obiad, jak i po prostu usiąść i napić się kawy. Nie musimy więc martwić się o zabranie ze sobą prowiantu na czas zwiedzania. Jeśli jesteś zainteresowany zwiedzaniem Rzymu musisz zainteresować się także artykułem Zwiedzanie na Placu Świętego PiotraPlac Świętego Piotra to oczywiście miejsce bezpośrednio związane z kultem religijnym i z chrześcijaństwem w ogóle. Jeżeli ktoś chciałby podczas zwiedzania jednocześnie wziąć udział w jednej z uroczystości kościelnych organizowanych na placu, to oczywiście jest taka w każdą środę o godzinie 9 rano na Placu Świętego Piotra odbywają się audiencje generalne z udziałem papieża. Bilety na audiencje generalne są bezpłatne, a kalendarz ceremonii papieskich z ich rozpiską można znaleźć w Internecie na stronie Prefektury Domu Papieskiego. Ponadto co niedzielę o godzinie 12:00 na Placu Świętego Piotra odbywa się modlitwa Anioł Pański z udziałem papieża. Wzięcie udziału w takiej uroczystości nie wymaga posiadania żadnych biletów, natomiast trzeba pamiętać, że takie wydarzenia przyciągają tłumy wiernych i turystów. Plac Świętego Piotra został co prawda zaprojektowany z myślą o tym, aby zmieścić jak największą ilość wiernych, jednak mimo to, warto dotrzeć na miejsce z dużym wyprzedzeniem.

kolumnada na placu św piotra